Yönetmen Seyed Habib Omid Hashemi’nin filmi, Bahtiari kabilesinin hayvanlarını Kuzestan ovaları meralarından Luristan’ın yazlık meralarına götürmek amacıyla yaptıkları yolculuğu ve Shulabad’dan Kuzestan’a dönüşlerini anlatıyor. Her iki yolculuk da iki hafta içinde 230 kilometre yol yürümeyi gerektiriyor. Göçebelerin yanıbaşında çalışarak onların yaşam biçimi ile zengin bilgi birikimine tanık olan Hashemi, kabilenin basit ve özgün geleneksel kültürlerinden çok etkileniyor ve onların bağımsız yaşam biçimini “doğa ile ortaklaşa yapılan bir dans” olarak tanımlıyor. Bu muazzam koreografi içinde, geçim kaynakları, doğal ortam ve kültür bir uyum içinde biraraya geliyor ve insan ve doğanın binlerce yıllık tangosunu meydana getiriyor. Ancak, her iki ortak da çok yorgun görünüyor ve bu kadim dansın sona erme tehlikesi bulunuyor.